Updated: Oct 9, 2020
خانه در سکوت مطلق، تو بیا بخوان سرودی
پر زدی پریده رفتی، نکند پرنده بودی؟
چه بگویمت که رفتی و به خانه برنگشتی
چه بگویم از تو حتیٰ، دلِ من نبرده سودی
همه جا نگاه کردم اثری ندیدم از تو
بگو بی‌خبر از اینجا، به کجا تو رفته بودی
خبری ندارم از تو، گذری به من نکردی
همه شب به انتظارت، سر‌‌ِ رفته در سجودی
خانه را سکوت بلعید و به خانه برنگشتی
پر زدی پریده رفتی، نکند پرنده بودی؟
دنبال سایه‌ای تو در کوچه‌ها بگردم
دیوانه مثل مجنون اصلن چرا بگردم؟
دور از خود و دلِ خود در این مسیر تنها
با دست و پای لرزان ، بر ردِ پا بگردم
رفتی بهانه کردی؛ دل شکوه‌های ما را
در فکر راه برگشت از نا کجا بگردم
در پشت در گذارم یک شاخه گل برایت
من منتظر بمانم، دوری تو تا بگردم
خاموشی و خموشم؛ تا چند بی‌صدایِ؟
باری گلوی من شو تا من صدا بگردم
من از عطر نفس های تو شب سر مست میگردم
به گرد گلشن یاد تو من پیوست میگردم
الا آبادی ی ویرانه های بی سر و پایم
به پشت قامت بالا بلندت پست میگردم
نه باد و خاک میخواهد نه ابر و قطره ی باران
نهال آرزو ها پیر شد، بشکست، میگردم
چه خو کردم که در آغوش گیرم غصه هایم را
که شادی دامنش از بخت بد بربست، میگردم
من از امواج خشم آلود نفرت ها نمی ترسم
که دست ناخدای عشق را در دست میگردم
